Η καινούρια ταινία του Θόδωρου Μαραγκού

που ακόμα βρίσκεται στη φάση της ολοκλήρωσής της παρουσιάστηκε το βράδυ της Δευτέρας 18-1-2010 στο Νέο Φάληρο στην αίθουσα του εργαστηρίου γλυπτικής του Μιχάλη Κάσση. Σε ένα πολύ ζεστό και φιλικό χώρο πολλά μέλη του συλλόγου "ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΣΣΗ''( περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.mouseiomichalikassi.gr ) αλλά και άλλοι φίλοι και συνεργάτες παρακολουθήσαν μια πρώτη προβολή της καινούρια ταινίας του Θόδωρου Μαραγκού, μια ταινία που ο ίδιος ο δημιουργός την χαρακτήρισε αφιερωματική. Μια ταινία που μιλάει για σπουδαίους καλλιτέχνες φταγμένη από έναν επίσης σπουδαίο καλλιτέχνη ! Πρόκειται στην ουσία κατά τη δική μου εκτίμηση για έναν φόρο τιμής του σκηνοθέτη στον άνθρωπο που υπήρξε δάσκαλός του χωρίς ο ίδιος να το ξέρει. Στον άνθρωπο στον οποίο χρωστάμε τους ''κινηματογραφιστές από τα Φιλιατρά'' που αποτελούν ένα ξεχωριστό κομμάτι της ελληνικής φιλμογραφίας , άλλωστε δύο είναι πλήθος...
Δεν θα σας πω περισσότερες λεπτομέρειες για την ταινία , σας αφήνω να την ανακαλύψετε για μένα πάντως αποτελεί την λογική και αναγκαία συνέχεια του '' Αρκεί να φαίνονται ωραία''. Θέλω μόνο να αναφερθώ στο κομμάτι εκείνο που δείχνει τις γνωστές σε όλους μας εικόνες της καταστροφής της Σμύρνης. Αυτό που δεν μας περνάει από το μυαλό όταν βλέπουμε αυτές τις εικόνες είναι ότι κάποιος ήταν πίσω από την μηχανή και κινηματογραφούσε το τέλος της παρουσίας του ελληνικού στοιχείου μετά από τρεις χιλιάδες χρόνια στην Ιωνία. Είναι γνωστό ότι οι μηχανές που κατέγραφαν είχαν στηθεί στα ξένα πολεμικά που ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι της πόλης και κάποιος κινηματογραφιστής -πραγματικός ''κλέφτης του χρόνου" - είχε στήσει τη μηχανή του , είχε υπολογίσει το φως , την αποστάση και τράβαγε την πόλη που καιγόταν . Έχει αλλάξει πια η μορφή της ιστορίας , εκεί που υπήρχε μόνο λόγος και ίσως κάποια έργα τέχνης τώρα υπάρχει η εικόνα , ο αδιάψευστο μάρτυρας. Αν αφαιρέσουμε το ιστορικό κομμάτι και το αντιμετωπίσουμε μόνο σαν εικόνα -τεραστίων διαστάσεων ύβρη το ξέρω - τότε ο Σέλζνικ (παραγωγός , σκηνοθέτης , σεναριογράφος του ''Όσα παίρνει ο άνεμος'' ) πολύ θα πρέπει να έχει ζηλέψει αυτά τα πλάνα γιατί σε αυτά καίγονταν υπέροχα νεοκλασσικά κτίρια ενώ αυτός για τη φωτιά της Ατλάντα χρησιμοποίησε άχρηστα παλιά σκηνικά του studio.
Μετά την προβολή ακολούθησε συζήτηση ανάμεσα στους θεατές και τον σκηνοθέτη στην οποία πολά ενδιαφέροντα πράγματα ακούστηκαν για τη θέση της Ελλάδας και των Ελλήνων στον σύγχρονο κόσμο. Θα κρατήσω δύο πράγματα , το να χαμογελάμε στους άλλους , πολύτιμη συμβουλή και επίσης ότι και πολλοί άλλοι θεωρούν όπως και εγώ ότι ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι ο σημαντικότερος ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης.
Στην προβολή παρευρίσκετο και ο σπουδαίος αγγειοπλάστης Δημήτρης Σταθόπουλος στον οποίο είναι αφιερωμένο μέρος της ταινίας.