Eδώ σκοτώσανε τον Σωκράτη , τον ελευθερωτή της Κορίνθου

Μερικές φορές τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα...

Βέβαια χρειάστηκαν έντεκα χρόνια και ένας κατάκοπος Μενέλαος. Τον οποίο δε νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να ευχαριστήσω αρκετά για όλη την κούραση που τράβηξε για να πραγματοποιηθεί το δικό μου όνειρο! Και ίσως κάποια πράγματα που στο όνειρό μου έπρεπε να ειπωθούν κατ΄ ιδίαν τελικά ειπώθηκαν δημοσία. Ευτυχώς που οι υπόλοιποι δεν ήταν αρκετά μυημένοι ώστε να καταλάβουν. Συμβουλή προς ναυτιλομένους όταν πρόκειται να ζήσετε το όνειρό σας καλή ιδέα θα ήταν να προσλάβετε κάποιον να κάνει τη βαριά δουλειά και εσείς απλώς να καθήσετε να το απολαύσετε.

Ωραία και τώρα πρέπει να πάμε στο Κατσιβίρι...

Ο μπαμπάς μου , ένας άνθρωπος μαχητής , που δεν το έβαζε ποτέ κάτω , όταν του λέγανε βαθιά μέσα στη δεκαετία του ΄80 ότι θα έρθουν οι Ευρωπαίοι και θα του πάρουν τη δουλειά -κάνω εδώ μια παρένθεση τι έχουμε ακούσει κατά καιρούς αγαπημένοι συμπατριώτες - απαντούσε ότι όταν έρθουν οι ξένοι στο χωριό αυτός θα πάει στο Κατσιβίρι. Φαντάζομαι ότι εννοούσε ότι ανεξάρτητα από τον ανταγωνισμό αυτός θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Το Κατσιβίρι λοιπόν είναι στην ουσία ένας προσωπικός Όλυμπος... Εμπρός στον Όλυμπο λοιπόν αδέρφια. Επόμενο project μια μικρού μήκους ταινία και έπεται συνέχεια!

Δωρεάν Internet στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας ή αλλιώς έλεος μας δουλεύουνε!

Τον τελευταίο καιρό είναι ηλίου φαεινότερο ότι ασχολούμαι σοβαρά με το διαδίκτυο. Γι' αυτό και περίμενα πως και πως το δωρεάν internet στο χωριό μου όπως άλλωστε είχε ανακοινωθεί. Το χωριό μου ειρήσθω εν παρόδω είναι οι Άγιοι Θεόδωροι Κορινθίας. Διαβάζω λοιπόν σήμερα στην ηλεκτρονική εφημερίδα e-istos ένα άρθρο που το υπογράφει η Αναστασία Οικονόμου σύμφωνα με το οποίο η δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης στο internet θα υπάρχει , εφόσον οι πληροφορίες που αναφέρει είναι σωστές και όταν το έργο ολοκληρωθεί φυσικά , στις περιοχές γύρω από το Δημαρχείο και το κτίριο του Περιφερειακού Ιατρείου , το οποίο είναι και αυτό ένα κτίριο του Δήμου στο οποίο στεγάζονται υπηρεσίες του και στο οποίο βρίσκεται η αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Μέχρι εδώ καλά αφού λογικά στα κτίρια αυτά θα τοποθετηθούν οι απαιτούμενες κεραίες - οι γνώσεις μου στα τεχνικά θέματα είναι ελλιπείς- και αυτά βρίσκονται στο κέντρο του οικιστικού ιστού της πόλης.
Η συνέχεια όμως είναι εξοργιστική για να μην πω τίποτα χειρότερο. Οι υπόλοιπες περιοχές είναι ο παραλιακός πεζόδρομος της οδού Σαρωνικού , η πλατεία Εθνικής Αντίστασης επίσης επί της παραλίας , δηλαδή η δυτική κατάληξη της παραλιακής οδού και η παραλία (!΄;;;;;) του αλσυλλίου Λιάντρου , δηλαδή η ανατολική - ο θεός να την κάνει γιατί οι Δημοτικοί Άρχοντες δεν πρόκειται- κατάληξη του ιδίου ως άνω παραλιακού δρόμου. Πού σημαίνει ότι στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας το δωρεάν internet θα παρέχεται απλόχερα στα ψάρια του Σαρωνικού Κόλπου που θα αρχίσουν να σερφάρουν σαν τρελά στο διαδίκτυο έτσι και αντιληφθούν ότι μπορούν να το κάνουν χωρίς σύνδεση. Επίσης προβλέπεται να κυκλοφορούμε το καλοκαίρι στην παραλία με τα laptops μας για να κάνουμε chat ανάμεσα στις βουτιές και κάτω από την ομπρέλα , οσονούπω βλέπω το blog μου να γίνεται παραθαλάσσιο και μένα να σκοτώνομαι να εξασφαλίσω θέση σε παραλιακό παγκάκι ή έστω στην αμμουδιά με την πετσετούλα μου.
Πέρα όμως από την πλάκα θα πρέπει να μας θεωρούν πολύ ηλίθιους - γιατί εκπλήσσομαι βέβαια με αυτό δεν ξέρω.
Τέλος πάντων ο λόγος αυτής της ανισσόροπης χωροθέτησης που βγάζει off τα 2/3 του βασικού κομματιού της πόλης που βρίσκεται κάτω από την Νέα Εθνική Οδό Αθηνών - Κορίνθου αλλά και όλους τους οικισμούς που κείνται πάνω από αυτήν και καλύπτει εξ' ολοκλήρου το μέτωπο του Δήμου προς την θάλασσα καθώς και το Δημοτικό Αλσύλλιο που εδώ και χρόνια το εκμεταλλεύεται ιδιώτης είναι προφανής. Να επωφεληθούν τα ακριβά διαμερίσματα που έχουν κατασκευαστεί τα τελευταία χρόνια στις περιοχές αυτές και οι επιχειρηματίες που διατηρούν μαγαζιά επί της παραλίας , καλά για τα Πευκάκια (Δημοτικό Αλσύλλιο Λιάντρο) δεν το σχολιάζω καν. Πέραν τούτων ουδέν...

Η καινούρια ταινία του Θόδωρου Μαραγκού

που ακόμα βρίσκεται στη φάση της ολοκλήρωσής της παρουσιάστηκε το βράδυ της Δευτέρας 18-1-2010 στο Νέο Φάληρο στην αίθουσα του εργαστηρίου γλυπτικής του Μιχάλη Κάσση. Σε ένα πολύ ζεστό και φιλικό χώρο πολλά μέλη του συλλόγου "ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΣΣΗ''( περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.mouseiomichalikassi.gr ) αλλά και άλλοι φίλοι και συνεργάτες παρακολουθήσαν μια πρώτη προβολή της καινούρια ταινίας του Θόδωρου Μαραγκού, μια ταινία που ο ίδιος ο δημιουργός την χαρακτήρισε αφιερωματική. Μια ταινία που μιλάει για σπουδαίους καλλιτέχνες φταγμένη από έναν επίσης σπουδαίο καλλιτέχνη ! Πρόκειται στην ουσία κατά τη δική μου εκτίμηση για έναν φόρο τιμής του σκηνοθέτη στον άνθρωπο που υπήρξε δάσκαλός του χωρίς ο ίδιος να το ξέρει. Στον άνθρωπο στον οποίο χρωστάμε τους ''κινηματογραφιστές από τα Φιλιατρά'' που αποτελούν ένα ξεχωριστό κομμάτι της ελληνικής φιλμογραφίας , άλλωστε δύο είναι πλήθος...
Δεν θα σας πω περισσότερες λεπτομέρειες για την ταινία , σας αφήνω να την ανακαλύψετε για μένα πάντως αποτελεί την λογική και αναγκαία συνέχεια του '' Αρκεί να φαίνονται ωραία''. Θέλω μόνο να αναφερθώ στο κομμάτι εκείνο που δείχνει τις γνωστές σε όλους μας εικόνες της καταστροφής της Σμύρνης. Αυτό που δεν μας περνάει από το μυαλό όταν βλέπουμε αυτές τις εικόνες είναι ότι κάποιος ήταν πίσω από την μηχανή και κινηματογραφούσε το τέλος της παρουσίας του ελληνικού στοιχείου μετά από τρεις χιλιάδες χρόνια στην Ιωνία. Είναι γνωστό ότι οι μηχανές που κατέγραφαν είχαν στηθεί στα ξένα πολεμικά που ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι της πόλης και κάποιος κινηματογραφιστής -πραγματικός ''κλέφτης του χρόνου" - είχε στήσει τη μηχανή του , είχε υπολογίσει το φως , την αποστάση και τράβαγε την πόλη που καιγόταν . Έχει αλλάξει πια η μορφή της ιστορίας , εκεί που υπήρχε μόνο λόγος και ίσως κάποια έργα τέχνης τώρα υπάρχει η εικόνα , ο αδιάψευστο μάρτυρας. Αν αφαιρέσουμε το ιστορικό κομμάτι και το αντιμετωπίσουμε μόνο σαν εικόνα -τεραστίων διαστάσεων ύβρη το ξέρω - τότε ο Σέλζνικ (παραγωγός , σκηνοθέτης , σεναριογράφος του ''Όσα παίρνει ο άνεμος'' ) πολύ θα πρέπει να έχει ζηλέψει αυτά τα πλάνα γιατί σε αυτά καίγονταν υπέροχα νεοκλασσικά κτίρια ενώ αυτός για τη φωτιά της Ατλάντα χρησιμοποίησε άχρηστα παλιά σκηνικά του studio.
Μετά την προβολή ακολούθησε συζήτηση ανάμεσα στους θεατές και τον σκηνοθέτη στην οποία πολά ενδιαφέροντα πράγματα ακούστηκαν για τη θέση της Ελλάδας και των Ελλήνων στον σύγχρονο κόσμο. Θα κρατήσω δύο πράγματα , το να χαμογελάμε στους άλλους , πολύτιμη συμβουλή και επίσης ότι και πολλοί άλλοι θεωρούν όπως και εγώ ότι ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι ο σημαντικότερος ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης.
Στην προβολή παρευρίσκετο και ο σπουδαίος αγγειοπλάστης Δημήτρης Σταθόπουλος στον οποίο είναι αφιερωμένο μέρος της ταινίας.

Ο Μίκης Θεοδωράκης απαντά στην Θάλεια Δραγώνα.

Υπέροχο , ολοκληρωμένο , συγκινητικό κείμενο. Διαβάστε το οπωσδήποτε στο http://www.parisis.wordpress.com . Αυτόν τον υπέροχο ,περήφανο , πεισματάρη , ξεροκέφαλο λαό μπορείς μόνο να το λατρέψεις...
Να τον λατρέψεις για τα συντάγματά του που τα αφιερώνει στον πατριωτισμό του , για την επανάσταση της τρίτης του Σεπτέμβρη , για τα χαμόγελα των φαντάρων στα φιλμ του '40 που αντιμετωπίζουν την επιστράτευση σαν πανηγύρι , για την φαινομενικά παράλογη αντίσταση του λαού στον Άξονα μέσα σε μια υποδουλωμένη Ευρώπη. Για τα συλλαλητήρια σε μια σκλαβωμένη Αθήνα. Γιατί γέννησε τον Άρη , τον Μπελογιάννη , τον Σωτήρη Πέτρουλα , τον Αλέκο Παναγούλη.
Γιατί έχει φιλότιμο και λεβεντιά και τρέχει αρωγός όλων όπου υπάρχει ανάγκη , γιατί δεν φοβάται τους ισχυρούς αυτού του κόσμου , γιατί υπερασπίζεται την ειρήνη , τη δημοκρατία , την ελευθερία , γιατί παλεύει από πάντα για να υπερασπιστεί αυτά τα βράχια , αυτή τη θάλασσα , αυτόν τον ουρανό που μόνο αυτά έχει. Γιατί είναι φτωχός αλλά όχι προσκυνημένος , γιατί δε δέχεται να του δέσουν τα μάτια στο εκτελεστικό απόσπασμα , γιατί τραγουδάει τους ποιητές του , γιατί ανταλλάσσει τη ζωή του με τα μάρμαρα του Παρθενώνα , γιατί , γιατί , γιατί δεν ξέρω...΄
Ξέρω μόνο τούτο αν γινόταν ένας γενετιστής να αναλύσει το DNA του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες , του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι και του ανώνυμου τραυματία στρατιώτη στα οχυρά του Ρούπελ που επιτίθετο στους Γερμανούς από το φορείο με τη λόγχη θα ανακάλυπτε έκπληκτος ότι πρόκειται την ίδια φυλή και δεν εννοώ τις ανώνυμες χημικές ενώσεις αλλά εκείνο το μυστηριώδες συστατικό που οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα καταγράψει και αποτελεί το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης ολωνών μας!

Ντρέπομαι να το ξεστομίσω...

αλλά ναι είναι αλήθεια και δεν μπορώ να το αρνηθώ. Μόλις χτες είδα για πρώτη φορά τον ''Δράκο'' του Νίκου Κούνδουρου. Αυτό και αν δεν είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Το αποτέλεσμα; Κεραυνοβόλος έρωτας. Χωρίς επιφυλάξεις , χωρίς σχόλια. Σενάριο Ιάκωβος Καμπανέλης , μουσική Μάνος Χατζιδάκης , πολύ καλύτερη από τη ''Στέλλα" και για εμένα πρόγονος σε ευθεία γραμμή του ''Ποτέ τη Κυριακή'' , δικαίως θεωρείται ταινία σταθμός για τον ελληνικό κινηματογράφο. Να πω και κάτι για τα τελευταία πλάνα , το φως να παιχνιδίζει σε ένα υγρό τοπίο , νομίζω ότι λατρεύω τις αντανακλάσεις του φωτός μέσα στο νερό , το πλάνο να ανοίγει , αυγή , ορίζοντας , η θάλασσα στο πλάι , η πρωταγωνίστρια περιορισμένη στην κάτω αριστερή γωνία του κάδρου . . . αυλαία!