'' ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΩΡΑΙΑ ''

Εγώ πάντα θεωρούσα ότι η αγαπημένη μου ταινία του Θόδωρου Μαραγκού ήταν το ''Θανάση σφίξε και άλλο το ζωνάρι'' αυτό μέχρι που είδα το ''Αρκεί να φαίνονται ωραία'' και άλλαξα γνώμη...

Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΜΑΡΑΓΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ '' ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ''.

Διαβάζοντας το κείμενο που υπογράφουν οι "Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη'' και βλέποντας τις υπογραφές που το συνοδεύουν διαπίστωσα ότι οι δύο πιο αγαπημένοι μου έλληνες κινηματογραφιστές δεν το έχουν υιοθετήσει. Έτσι λοιπόν αξιοποίησα τη δυνατότητα που δίνει ο Θόδωρος Μαραγκός μέσω της πολύ ενδιαφέρουσας και φιλικής ιστοσελίδας του στη διεύθυνση http://www.maragosfilms.gr και του έθεσα το ερώτημα γιατί δεν συμμετέχει ο ίδιος στην κίνηση αυτή και αν βλέπει εκείνος κάποιον άλλο δρόμο για την ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου.

(Να σημειώσω εδώ , αν και ειλικρινά το θεωρώ περιττό , ότι ο Θόδωρος Μαραγκός είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος πλήθους ταινιών , πολυβραβευμένος με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες εισιτήρια στο ενεργητικό του , πρωτοπόρος στις ταινίες κινουμένων σχεδίων στην Ελλάδα , τα τελευταία χρόνια δε έχει ασχοληθεί με το ντοκιμαντέρ και τις νέες τεχνολογίες. Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικές από τις ταινίες του ,'' Από πού πάνε για τη χαβούζα;" , "Θανάση σφίξε και άλλο το ζωνάρι" , "Μάθε παιδί μου γράμματα'' , ''ΙΣΟΒΙΤΕΣ'' κ.α.)

Η απάντηση προς μεγάλη μου χαρά δεν άργησε να έλθει και ήταν η χαρά μου ακόμα μεγαλύτερη αφού ένα πρόβλημα στην ηλεκτρονική επικοινωνία μου έδωσε την ευκαιρία να την παραλάβω χέρι με χέρι στην πλατεία του χωριού μου , όσο πιο κοντά έχω φτάσει μέχρι σήμερα στο όνειρο. Ας είναι. Με την άδειά του λοιπόν δημοσιεύω εδώ ολόκληρη την απάντησή του η οποία είναι άκρως περιεκτική και ενδιαφέρουσα.

'' Ευχαριστώ πολύ για το email σας και ευχαρίστως να σας απαντήσω.

Κατ' αρχή δεν είμαι αντίθετος για τα αιτήματα. Χρόνια αγωνιζόμαστες όλοι οι κινηματογραφιστές για το 1,1/2% και για όλα τ' άλλα αιτήματα. Είμαι αντίθετος στο ότι η κίνηση των κινηματογραφιστών στην ομίχλη αποφεύγει , να θίξει τις άλλες πληγές του κινηματογράφου , όπως είναι ο ρόλος των μεγάλων γραφείων της διανομής , ο ρόλος των σωματείων (ιδιαίτερα της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών και της ΕΤΕΚΤ) , ο ρόλος των επιτροπών που όλοι , μαζί με το κράτος , έχουν διαλύσει τον ελληνικό κινηματογράφο.

Αν δεν κάνω λάθος , η αρχική απόφαση των κινηματογραφιστών στην ομίχλη , να μη στείλουν τις ταινίες τους στο φεστιβάλ , ξεκίνησε από το μεγάλο σκάνδαλο των κρατικών βραβείων πέρισυ , όπου μέσα από ένα όργιο συναλλαγής της διοίκησης της εταιρίας σκηνοθετών , μαζί με μέλη της επιτροπής των κρατικών βραβείων μαγείρεψαν τα βραβεία και τα έδωσαν όλα σχεδόν στους συνδικαλιστές της διοίκησης της εταιρίας αυτής.

Στην συνέχεια ο προσανατολισμός των κινηματογραφιστών στην ομίχλη , άλλαξε και στράφηκε μόνο κατά του κράτους.

Το κράτος είναι η μία πλευρά του προβλήματος. Η άλλη πλευρά σήμερα βρίσκεται στα μεγάλα γραφεία διανομής και στους διαπλεκόμενους μηχανισμούς των σωματείων και των επιτροπών. Τα μεγάλα γραφεία διανομής που ελέγχουν το σύνολο σχεδόν των αιθουσών σε όλη την Ελλάδα , εκμεταλεύονται το γεγονός ότι τα χρήματα που δίνει το κράτος για την παραγωγή ταινιών είναι ψίχουλα και πουλάνε προστασία. Επεμβαίνουν στην παραγωγή και επιβάλλουν μία άλλη φιλοσοφία. Μιλάνε για έναν κινηματογράφο συνεργασίας. Επεμβαίνουν στο σενάριο , στην επιλογή των ηθοποιών , στην επιλογή του σκηνοθέτη - υπαλλήλου , στο μοντάζ και μ' αυτό τον τρόπο καταργούν την μοναδικότητα του δημιουργού καλλιτέχνη. Επιδιώκουν να επιβάλλουν έναν κινηματογράφο της αποβλάκωσης και της τηλεοπτικής αισθητικής. Βλέπε Σούλα Ελα Ξανά. κ.λ.π. Αν δεν κάνω λάθος , ο διανομέας της Σούλας συμμετέχει με την υπογραφή του, στην κίνηση των κινηματογραφιστών στην ομίχλη.

Τα μεγάλα γραφεία διανομής επιχειρούν να ελέγξουν όλο τον ελληνικό κινηματογράφο. Το κράτος δεν θα χρηματοδοτεί ταινίες εάν δεν έχει την έγκριση των γραφείων διανομής. Απλώνουν τα πλοκάμια τους τώρα και στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στα κρατικά βραβεία , για να τα ελέγξουν και αυτά.

Μέσα σ' αυτή την κίνηση των κινηματογραφιστών στην ομίχλη , εκτός από τα νέα παιδιά που κάνουν την πρώτη τους ή και την δεύτερη τους ταινία και δεν ξέρουν ακόμα τι παιχνίδια παίζονται γύρω από τον κινηματογράφο και πίσω από την πλάτη τους , συμμετέχουν και κάποιοι , που κατά την γνώμη μου , δεν έπρεπε να συμμετέχουν.

Δε θα μπορούσα σε καμμία περίπτωση να βάλω την υπογραφή μου δίπλα στην υπογραφή του σκανδαλωδώς ευνοούμενου από το κράτος , που το παίζει αδικημένος και υποστηρικτής των νέων κινηματογραφιστών.

Δε θα μπορούσα να βάλω την υπογραφή μου δίπλα στην υπογραφή του σκανδαλωδώς διαπλεκόμενου των σωματείων και των επιτροπών που το παίζει αδικημένος και προστάτης των φτωχών.

Δε θα μπορούσα να βάλω την υπογραφή μου δίπλα στην υπογραφή του εκπροσώπου της μεγάλης εταιρείας διανομής ο οποίος επιχείρησε ν' ασκήσει άγρια λογοκρισία στην ταινία μου κι επειδή εγώ δεν δέχθηκα , την απέκλεισε από τους κινηματογράφους όλης της χώρας.!

Στο email σας με ρωτάτε αν βλέπω κάποιο άλλο δρόμο.

Κατ' αρχή δεν πιστεύω ότι η κίνηση των κινηματογραφιστών στην ομίχλη είναι ένας δρόμος που έχει στρατηγική μέσα του. Για να υπάρξει δρόμος με διέξοδο για την ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα. Υπάρχει σήμερα ένα πανίσχυρο πλέγμα εξουσίας , που κρατάνε κάτω πατημένο τον ελληνικό κιν/φο. Κι αυτό είναι του υπουργείου πολιτισμού , του κέντρου κιν/φου , των σωματείων και των γραφείων διανομής.

Είναι η ίδια εξουσία εδώ και 30 χρόνια από τότε που το ΠΑΣΟΚ διέλυσε την μικρή και ανεξάρτητη παραγωγή του δημιουργού , η οποία είχε προσφέρει σημαντικά έργα και ήταν η μόνη πραγματική διέξοδος για την ανάπτυξη του κιν/φου βάζοντας μια ταφόπλακα. Τον κρατικό κιν/φο.

Αυτό το πανίσχυρο πλέγμα εξουσίας επιδρά καταλυτικά πάνω στον δημιουργό. Τον αναγκάζει να κάνει συμβιβασμούς και υποχωρήσεις κόντρα στην συνείδησή του με αποτέλεσμα να χάσει , συν το χρόνο , τον τσαμπουκά του και την αυτοεκτίμησή του.

Όσο κυριαρχεί αυτή η εξάρτηση που αναγκάζει τους κινηματογραφιστές να λειτουργούν ατομικά είναι δύσκολο να συγκροτηθεί ένα γερό και αραγές μέτωπο που θα μπορούσε να αμφισβητήση αυτή την καταστροφική εξουσία και να απαιτήσει να αλλάξουν πράγματα.

Από σαθρά μέτωπα στο παρελθόν , να φάνε και οι κότες.

Εγώ προσωπικά αγωνίζομαι για την απελευθέρωση των ταινιών με σύγχρονη τεχνολογία από τον απαράδεκτο νόμο του κράτους που υποχρεώνει αυτές τις ταινίες να μετατρέπονται σε φίλμ.

Αν καταργηθεί αυτός ο νόμος και οι ταινίες μπορούν να συμμετάσχουν στο φεστιβάλ και στα κρατικά βραβεία με ψηφιακή μορφή , όπως γίνεται στα ξένα φεστιβάλ , αλλά και να μπορούν να προβάλλονται στους κινηματογράφους , πιστεύω πως θα απελευθερωθούν μεγάλες δημιουργικές δυνάμεις ιδιαίτερα στο χώρο των νέων κινηματογραφιστών. Τότε θα γίνονται πολύ περισσότερες ταινίες με μικρό κόστος απ' ότι γίνονται τώρα , οι νέοι κινηματογραφιστές θα έχουν την ευκαιρία να εκφραστούν , να πειραματιστούν , να εξελίξουν το ταλέντο τους και να ανοίξουν τα φτερά τους.

Αυτές οι νέες δημιουργικές δυνάμεις θα φέρουν σίγουρα νέες ιδέες στον ελληνικό κιν/φο και ταινίες που θα μπορούν να προβληθούν και στο εξωτερικό.

Αν γίνη αυτή η αλλαγή και καταργηθεί ο νόμος πιστεύω ότι θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα για τον ελληνικό κιν/φο.

Συγνώμη που δεν μπόρεσα με λιγότερα λόγια να σας απαντήσω.

Ευχαριστώ - Θόδωρος Μαραγκός

(οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου. Σ' αυτό το πυκνό και τόσο ουσιώδες κείμενο δεν έχω τίποτα να σχολιάσω. Να επισημάνω μόνο ότι ο σκηνοθέτης απάντησε άθελά του ίσως και σε ένα άλλο ερώτημα που μου είχε γεννηθεί διαβάζοντας στην ιστοσελίδα του για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σχετικά με τη διανομή των ταινιών του στις αίθουσες προβολών).

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Οι κινηματογραφιστές που αποφάσισαν να μην συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης συγκρότησαν στην συνέχεια μια κίνηση που ονομάστηκε "Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη" και αυτές τις μέρες διοργανώνουν το "Fog Films 05 - 12 / Nov'' στον κινηματογράφο ΕΛΛΗ στην ΑΘΗΝΑ.

Περισσότερες πληροφορίες στην διεύθυνση http://www.Fogfilms.org.

50ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ; ΟΕΟ! !

Έβλεπα πέρσι τέτοια εποχή την τελετή απονομής των βραβείων του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στις ελληνικές συμμετοχές και αποφάσισα ότι θα πήγαινα και εγώ στο επόμενο δηλαδή στο 50ο για να το παρακολουθήσω από κοντά. Στην μέση όμως της χρονιάς έμαθα ότι μια ομάδα κινηματογραφιστών αποφάσισε να μη στείλει φέτος τις ταινίες στο φεστιβάλ και όπως ήταν φυσικό θορυβήθηκα. Γίνεται φεστιβάλ κινηματογράφου χωρίς τους κινηματογραφιστές ;
Για να πω βέβαια του στραβού το δίκιο είχα ήδη θορυβηθεί από τη βραδιά των βραβείων όπου δύο ταινίες του ίδιου νομίζω παραγωγού σάρωσαν όλα τα βραβεία. Αλλά και από τη δήλωση του Τάκη Σπυριδάκη όταν ανέβηκε να απονείμει κάποιο βραβείο ότι κακώς αγνοήθηκε από τα βραβεία η ταινία "ΙΣΟΒΙΤΕΣ'' του Θόδωρου Μαραγκού στην οποία συμμετείχε σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η μοναξιά των εκλογών...

Αυτό σκεφτόμουν το πρωϊ της Κυριακής των εκλογών μόλις είχε τελειώσει η εκκλησία και εγώ είχα ήδη ψηφίσει και παρακολουθούσα στους άδειους σχεδόν δρόμους τα αξιοσέβαστα , αξιόλογα και αξιολύπητα κατά τα άλλα ζευγάρια που πήγαιναν και αυτά να πράξουν το εκλογικό τους καθήκον.

Μπροστά ο άντρας , πίσω η γυναίκα με τα κυριακάτικά τους όπως ταιριάζει , οι νικητές στην παλαίστρα του κοινωνικού καθωσπρεπισμού και γω να μετρώ πόσοι από τους άντρες αυτούς χτυπάνε βάρδιες τις υπόλοιπες μέρες της τετραετίας στα οινοποτεία της πόλης , στόχοι , κελεπούρια και γενικά αποδεκτοί κατά τα άλλα.

Η μοναξιά των εκλογών γνωστό συναίσθημα στους ανά τον κόσμο σκεφτόμενους ανθρώπους συνεχίστηκε και το απόγευμα στο εκλογικό κέντρο της αδερφής μου όπου έσπευσα για βοήθεια μάλλον άχρηστη όπως τελικά αποδείχτηκε.

Η είκοσι και κάτι μέλος της εφορευτικής επιτροπής υποδεχόταν με αλλαλαγμούς τους συγγενείς της που έρχονταν να ψηφίσουν και τις παλιές φίλες και συμμαθήτριες με την ερώτηση "παντρεύτηκες;'' για να ακολουθήσει η άχρηστη πληροφορία της ημέρας " εγώ λογοδόθηκα '' και η επίδειξη του μονόπετρου εν είδει τροπαίου. Εδώ και αν μιλάμε για κοινωνική καταξίωση.

Ευτυχώς τα πράγματα βελτιώθηκαν αργά το απόγευμα στο εκλογικό τμήμα της φίλης μου της Σοφίας όπου η βοήθειά μου ήταν σαφώς πιο απαραίτητη και οι καρέκλες απίστευτα χαμηλές για ενήλικες ανθρώπους.

Το κρεμασμένο καρτελάκι στο στήθος του εκλογικού αντιπροσώπου δεν με απέτρεψε όπως θα έπρεπε από την αναπόφευκτη προσέγγιση δύο ανθρώπων που λόγω συνθηκών είχαν μείνει σιωπηλοί το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας , όντες και οι δύο πολιτικά ζώα με παρουσία σε αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις στο παρελθόν που ήθελαν να μοιραστούν αναμνήσεις ή και πρόσφατες παρατηρήσεις.

Στις εκλογές οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί , κάνουν one day stand γνωριμίες και εκμυστηρεύονται τα εσώψυχά τους σε άγνωστους ανθρώπους που δε θα ξαναδούν.

Όσο για μένα άνοιξα τους φακέλους με την σιγουριά του Γκαστόνε ότι κάπου θα βρω χρήματα , έφαγα τη σοκολάτα από τα χέρια του άντρα - όχι ιδιαίτερα καθαρά σε εποχή ιώσεων παρακαλώ - όπως όφειλα να πράξω ως γνήσιο θηλυκό σε απόγνωση και αποχώρησα αφήνοντας το τηλέφωνό μου που δε μου ζητήθηκε ποτέ just in case.

Ποιά case ; ειλικρινά δεν ξέρω , εκείνο που ξέρω είναι ότι η μοναξιά των εκλογών ξαναγύρισε αργά το βράδυ με την γνώση του εκλογικού αποτελέσματος.

Άντε και την επόμενη φορά με καλύτερες συνθήκες , προοπτικές και ευόδωση του στόχου.

Άμποτε!

Υ.Γ. Παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο δεν τηλεφώνησε ποτέ...