Μερικές φορές τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα...

Βέβαια χρειάστηκαν έντεκα χρόνια και ένας κατάκοπος Μενέλαος. Τον οποίο δε νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να ευχαριστήσω αρκετά για όλη την κούραση που τράβηξε για να πραγματοποιηθεί το δικό μου όνειρο! Και ίσως κάποια πράγματα που στο όνειρό μου έπρεπε να ειπωθούν κατ΄ ιδίαν τελικά ειπώθηκαν δημοσία. Ευτυχώς που οι υπόλοιποι δεν ήταν αρκετά μυημένοι ώστε να καταλάβουν. Συμβουλή προς ναυτιλομένους όταν πρόκειται να ζήσετε το όνειρό σας καλή ιδέα θα ήταν να προσλάβετε κάποιον να κάνει τη βαριά δουλειά και εσείς απλώς να καθήσετε να το απολαύσετε.

Ωραία και τώρα πρέπει να πάμε στο Κατσιβίρι...

Ο μπαμπάς μου , ένας άνθρωπος μαχητής , που δεν το έβαζε ποτέ κάτω , όταν του λέγανε βαθιά μέσα στη δεκαετία του ΄80 ότι θα έρθουν οι Ευρωπαίοι και θα του πάρουν τη δουλειά -κάνω εδώ μια παρένθεση τι έχουμε ακούσει κατά καιρούς αγαπημένοι συμπατριώτες - απαντούσε ότι όταν έρθουν οι ξένοι στο χωριό αυτός θα πάει στο Κατσιβίρι. Φαντάζομαι ότι εννοούσε ότι ανεξάρτητα από τον ανταγωνισμό αυτός θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Το Κατσιβίρι λοιπόν είναι στην ουσία ένας προσωπικός Όλυμπος... Εμπρός στον Όλυμπο λοιπόν αδέρφια. Επόμενο project μια μικρού μήκους ταινία και έπεται συνέχεια!